my id is pundainakki2011@gmail.commy 147th Story
காட்சி: 7
இடம்: அரசவை உப்பரிகை.
“மன்னா சொல்கிறேன் என்று தவறாக நினைக்கக் கூடாது! உண்மையாகவே அந்தச் சுவர்ணவல்லி உங்களைக்
காதலிப்பதாகக் கூறினாரா…? இல்லை அவளின் ஓழில் மயங்கி நீங்கள் அவளை நிரந்தரமாக வைத்துக் கொள்ளத் திட்டமா?…” அமுக்கினத்தேவர் மன்னனின் மெதுவான சிந்தனை கலந்த நடைக்கு ஈடாக மெதுவாக நடந்தபடி வினவினார். நடந்துகொண்டிருந்த மன்னன் நின்றுகொண்டார். “என்ன வார்த்தை சொன்னீர்கள் அமுக்கினத்தேவரே…! இந்த ஆனந்த பாண்டியன் எந்த அதிசயக்கூதிக்கும் மயங்கியதாகச் சரித்திரம் இல்லை. அவளாகத்தான் இந்த முடிவில் இருக்கிறாளாம்” மன்னன் வார்த்தைகளில் கொஞ்சம் கடுப்பு தெரியவே அமுக்கினத்தேவர் இடைமறித்து, “மன்னிக்கவேண்டும் உங்களிடம் உண்மையைத் தெரிந்து கொள்ளவே கேட்டேன். அமைச்சர் அடங்காமுடியைப் பொருத்தவரை அரசுக்குத் துரோகம் இழைக்க மாட்டார்! ஆனால்….” மன்னன்
இடைமறித்தார், “என்ன ஆனால்…., அடங்காமுடி கோபத்தால் தவறான நடவடிக்கைகளில் இறங்குவார் என நினைக்கிறீரா…”. “இல்லை மன்னா… எதற்கும் அந்தச் சுவர்ணவல்லி மீதும் ஒரு சந்தேகப் பார்வை வைத்திருங்கள்” அமுக்கினத்தேவர் சொன்னதும் அரசருக்குக் கொஞ்சம் பொறிதட்டியது. ஆனால் அமுக்கினத்தேவர்
வார்த்தைகளில் முற்றிலும் உண்மை இருந்தது அவருக்குத் தெரிய வாய்ப்பில்லை.
காட்சி 8:
இடம்: அந்தப்புறக் படுக்கையறை எண் 7
மன்னர் கொஞ்சம் கவலையுடன் இருந்ததால் அவரது சுன்னி அன்று எழவேயில்லை. சுவர்ணவல்லி என்னன்வோ செய்து பார்த்தாள். வாயால் ஊம்பினாள், நாக்கால் சுழற்றிச் சுழற்றி நக்கினாள், கொட்டைகளைக் கவ்வி சூப்பித்தள்ளினாள். பாவாடையைத்தூக்கிக் காட்டி போடச் சொன்னாள். ம்ம்ம்…உம். அரசன் சோகம் மட்டும்
குறையவே இல்லை. சுவர்ணவல்லி இதோவருகிறேன் என்று சொல்லிக் கூடத்திற்குச் சென்றாள். சிறிது நேரம் அவள் அங்கு இல்லை. இன்னும் சிறிது நேரத்தில் நாம் நம் ஆனந்த பாண்டியனை இழக்கப் போகிறோம் என்றால் நீங்கள் நம்பவா போகிறீர்கள்….
ம்ம்ம்… எல்லாம் காலத்தின் கட்டாயம்.
சிறிது நேரத்திற்குப் பிறகு உள்ளே நுழைந்த சுவர்ணவல்லி மெதுவாக உள்ளே நுழைந்தாள். மன்னன் கொஞ்சம் பழைய நிலைக்குத்திரும்பிக் கொண்டிருந்தான். சுவர்ணவல்லியைப் பார்த்ததும் “சுவர்ணா…! நான் ஒன்று கேட்டால் தப்பாக நினைக்க மாட்டாயே…!” என்றார். அவர் பேச்சில் கொஞ்சம் பெருமூச்சு வாங்கியது. “கேளுங்கள் மன்னா…
என்னையே உங்களுக்குத் தந்த பிறகு வேறென்ன…?” என்றாள். மன்னன் தொடந்தார், “என்னை உண்மையிலேயே விரும்புகிறாயா…? “. “உண்மையாகத்தான் விரும்புகிறேன்….அதற்கென்ன…?”, என்றபடி மன்னனின் வேட்டியை உருவினாள். மெதுவாக கோமணத்தை விலக்கி அவரது முரட்டுச்சுன்னியை எடுத்தாள். அவள் கைபட்டதுமே மெதுவாக உயிர்பெற்றது அது. வாயில் வைத்தாள் நான்கைந்து நிமிடங்கள் அதை மெதுவாக ஊம்பியிருப்பாள். பிறகு வேகமெடுத்தாள். அரசர் கால்களை விரித்து மெத்தைமேல் அமர்ந்துகொள்ள இரண்டு கால்களுக்கு நடுவே
தரையில் அமர்ந்தபடி தன் வாய்வேலையில் இருந்தாள் சுவர்ணவல்லி. அரசருக்கு வருவதுபோல் இருந்தது..
மெதுவாக எழுந்து தன் புண்டையை துடைத்து உள்ளே விட்டாள். மேலே ஏறி வேகமாக குதிரை ஓட்டினாள். மன்னன் விந்து அவள் அடிவயிற்றிக்குள் ஒரு ஊற்றுபோல பீச்சியடிக்க, “ஆ… ஆ….” என்று முனகியபடி அதை வாங்கிக் கொண்டாள். பிறகு கீழே இறங்கினாள். மன்னர்மன்னரே என்னை சந்தேகப்பட ஆரம்பித்துவிட்டீர்கள் அல்லவா…? இனி நீங்கள் உயிருடன் இருப்பது எனக்கு நல்லதல்ல என்றபடி தன் அவிழ்ந்து கிடந்த உடையிலிருந்து ஒரு வாளை எடுத்தாள். மன்னன் இதைச் சற்றும் எதிர்பார்க்கவில்லை. “சதக்” மன்னனின் ஆண்குறி சுவற்றில் பட்டு பின் ஓரமாக விழுந்தது. மன்னன் ஒரே கத்தலாக “அம்மா…… என்றதுதான் மாத்திரம்
அறைக்கதவு வேகமாகத்தட்டப்பட்டது. சுவர்ணவல்லி வேகமாக மன்னன் வயிற்றில் வாளை இறக்கினாள் ஒரு குலுக்கு குலுக்கி வெளியே எடுத்தாள். வாளின் வளைவான உடலில் மன்னன் குடல் மாட்டிக்கொண்டு வந்தது. பின் அதை அறையில் உதறினாள், பின்புறவாசலைத்திறந்து வைத்துவிட்டு தன் கையிலும் கீறிக்கொண்டாள். “மன்னா என்று கத்தியபடி கீழே விழுந்தாள். அதற்குள் பின் வாசலைச் சுற்றி வீரர்கள் ஓடிவந்தனர்.
மன்னனையும் சுவர்ணவல்லியின் நிலையையும் கண்டதும் வந்த ஆறுபேரும் மன்னனிடம் சென்று அவரைத்தூக்கினர். காமபுரியாக தன் நாட்டையே மாற்றியவர் சகாப்தம் முடிவடைந்திருந்தது. மருத்துவர் வரவழைக்கப்பட்டு மன்னன் இறந்தார் என்பது உறுதி செய்யப்பட்டது. சுவர்ணவல்லிக்கு சிகிச்சை அளிக்கப்பட்டது.
காட்சி: 9
இடம் அரண்மனை முன்களம்.
மன்னன் இழப்பால் அரண்மனையே ஸ்தம்பித்து நின்றது. அடங்காமுடியைக் கைது செய்தனர். அடங்காமுடி கண்களில் நீருடனும் அழுது கூக்குரலிட்டபடி சிறையில் அடைக்கப்பட்டார். அடங்காமுடிதான் பின்வாசல் வழியாக வந்து மன்னனைக் கொன்றுவிட்டு தடுத்த தன் கையையும் வெட்டிவிட்டு ஓடிவிட்டதாக அருமையான கட்டுக்கதையை நிறைவேற்றியிருந்தாள் அந்தக் மன்மத தேசத்து மங்கை!
ஆட்சி கடைசியாக மன்னன் ஆசைப்பட்டிருந்த சுவர்ணவல்லி கைக்கு மாறியது. “இனி நாட்டில் என்னென்ன நடக்கப்போகிறதோ….அநியாயம் ஆட்சிசெய்யும் நாட்டில் வாழ விருப்பமில்லையே எனக்கு” என்று புலம்பியபடி மன்னன் ஆனந்த பாண்டியனின் ஒரு உண்மை விசுவாசி நாட்டின் எல்லையை நோக்கி வேகமாக வெளியேறிக்கொண்டிந்தார். சிறிது நெருங்கி அவர் யார் என்று பார்த்தோமானால் அவர்தான் அமைச்சர் அமுக்கினத்தேவர்.
முற்றும்….